تمرین پیاده‌روی (تکنیکی برای خلق ایده)

یکی از تمریناتی که آقای شاهین کلانتری در دورۀ نویسندگی خلاق برای خلق ایده به ما پیشنهاد می‌کند این است که هرروز مقداری از وقت‌مان را صرف پیاده‌روی کنیم.

من هم تصمیم گرفته‌ام که از امروز پیاده‌روی را شروع کنم. تصمیم گرفته‌ام که زمان سنج موبایلم را روی نصف زمانی که قرار است پیاده‌روی کنم تنظیم کنم و بعد که آن به صدا درآمد به این معنی است که من باید مسیری را که رفته‌ام برگردم.

بعد از اینکه به خانه برگشتم شروع می‌کنم به نوشتن آزادانۀ افکارم در دفتری که از قبل برای این کار در نظر گرفته‌ام.

این تمرین به ما کمک می‌کند که راحت‌تر به ایده‌های خوبی دست پیدا کنیم.

خیلی از نویسندگان و فلاسفه از همین تکنیک پیاده‌روی برای دریافت ایده استفاده کرده‌اند.

آن‌ها یک دفترچۀ یادداشت با خودشان به‌ همراه می‌برده‌اند و در طول راه ایده‌هایی را که به ذهنشان خطور می‌کرده در آن دفترچه می‌نوشته‌اند.

ولی من حس می‌کنم که چندان با این کار راحت نیستم. برای همین می‌خواهم اگر در طول مسیر ایده‌ای به ذهنم خطور کرد آن را در ضبط صدای موبایلم ضبط کنم.

هرچند در این تکنیک توصیۀ اکید شده که فقط به پیاده‌روی بپردازیم و هیچ کار دیگری مثل گوش دادن به آهنگ را انجام ندهیم و حتی موبایلمان را هم در خانه جا بگذاریم.

ولی من برای این دو کار مجبورم که موبایلم را با خودم ببرم.

خوشبختانه آدمی هستم که عادت ندارم در بیرون زیاد به گوشی دست بزنم. پس بردن گوشی با خودم چندان مشکلی را ایجاد نخواهد کرد و حواس من پرت نخواهد شد.

در این تمرین ما باید تمام حواسمان را به دنیای بیرون بدهیم. به چیزهایی که می‌بینیم به صداهایی که می‌شنویم. به نسیمی که حس می‌کنیم. به بوهایی که نسیم به دماغمان می‌زند. باید کاملاً در وضعیت راحتی قرار بگیریم.

من فکر می‌کنم اگر فرد عمداً به قصد گرفتن ایده به پیاده‌روی بپردازد و تمام مدت به مغزش فشار بیاورد که در طول راه ایده‌ای کسب کند نتیجه‌ای برعکس خواهد گرفت.

پس باید بگذاریم که ایده خودش بیاید و ما تلاشی برای آمدنش نداشته باشیم. مثل کرم ابریشمی که باید بگذاریم خودش از پیله‌اش خارج شود و اگر ما دخالتی در خروج آن از پیله بکنیم، آن کرم تبدیل به یک پروانۀ ضعیف خواهد شد که هیچ‌گاه موفق به پرواز نخواهد شد.

پس جریان خطور ایده به ذهن هم باید کاملاً به‌صورت عادی و طبیعی رخ بدهد و اگر هم در طول این تمرین هیچ ایده‌ای به دست نیاوردیم نباید ناامید بشویم و باید این تمرین را به‌صورت مستمر انجام داد.

تمرین پیاده‌روی نه تنها برای ایده‌یابی مؤثر است بلکه برای افزایش روحیه در شخص هم بسیار خوب است. این تمرین می‌تواند بی‌حوصلگی و افسردگی را هم بزداید.

البته این تمرین پیاده‌روی باید به تنهایی صورت بگیرد و نباید همراه با کس دیگری آن را انجام داد. چون وقتی با اشخاص دیگری هستیم به‌علت گفتگویی که بین آن‌ها و ما رخ می‌دهد حواس ما پرت می‌شود و این تمرین بی‌فایده خواهد بود.